Νόσος Peyronie

Τι είναι η νόσος Peyronie;

H νόσος Peyronie είναι η ανάπτυξη ινώδους πλάκας ασβεστίου στην ραχιαία ή την κοιλιακή επιφάνεια του πέους. Η πλάκα αυτή έχει ως αποτέλεσμα την κάμψη του πέους σε βαθμό που να δυσκολεύεται ενίοτε ακόμα και η  διείσδυση  στον κόλπο.  Υπάρχει συνήθως  ψηλαφητή σκληρία και άλγος κατά τη στύση . Οι συνθήκες αυτές οδηγούν στην έλλειψη διάθεσης για σεξουαλική επαφή και την ψυχολογική επιβάρυνση του ασθενούς και της συντρόφου αυτού.

Οποιοσδήποτε άνδρας μπορεί να προσβληθεί από τη νόσο. Εμφανίζεται συνήθως σε άνδρες ηλικίας 40 έως 70 ετών με μέση ηλικία εμφάνισης τα 50 χρόνια. Πρόκειται για σχετικά σπάνια νόσο με το ποσοστό εμφάνισής στο γενικό πληθυσμό να κυμαίνεται από 0,4% έως και 3,5%.

Νόσος Peyronie – H αιτιολογία

Η ακριβής αιτιολογία δεν είναι απολύτως γνωστή. Πιθανοί ενοχοποιητικοί παράγοντες είναι οι εξής:

• Επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί κατά τη σεξουαλική επαφή
• Αυτοάνοσα νοσήματα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
• Συστηματικά νοσήματα όπως σακχαρώδης διαβήτης και αρτηριακή υπέρταση
• Μικροβιακοί παράγοντες

Η νόσος Peyronie διέρχεται από δύο φάσεις:

• Στην πρώτη φάση εμφανίζεται πόνος κατά την στύση και δυσμορφία του πέους.
• Στη δεύτερη φάση έχουμε σταθεροποίηση της δυσμορφίας και απουσία άλγους κατά την στύση.

Νόσος Peyronie – Πως γίνεται η διάγνωση;

H διάγνωση γίνεται με τη συλλογή πληροφοριών από το ιστορικό του ασθενούς ( συχνά του ζητείτε να φωτογραφήσει το πέος του σε στύση ), την κλινική εξέταση από το γιατρό για την ανάδειξη ψηλαφητής πλάκας,  και τις απεικονιστικές μεθόδους οι οποίες θα αναδείξουν την ύπαρξη της πλάκας, τον βαθμό κάμψης, την ποιότητα της στύσης και την κατάσταση των αγγείων του πέους.

Ποια  η θεραπεία της νόσου του Peyronie;

Στόχος της θεραπείας  στην νόσο Peyronie είναι ο εφησυχασμός του ασθενούς, η υποχώρηση του πόνου κατά τη στύση και η δυνατότητα επίτευξης σεξουαλικής επαφής. H θεραπεία της νόσου μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική.

Η συντηρητική θεραπεία είναι κατάλληλη στην οξεία φάση της νόσου, όταν δηλαδή η πλάκα δεν έχει λάβει την τελική της μoρφή και όταν η στύση και η συνουσία συνoδεύoνται από πόνo. Σε συνεννόηση με τον γιατρό του ο ασθενής θα πρέπει να ενημερωθεί για τα διαθέσιμα φαρμακευτικά σκευάσματα και την αποτελεσματικότητα του καθενός από αυτά.

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί θεραπεία εκλογής όταν η νόσος προκαλεί τέτοιου βαθμού κάμψη, ώστε να μην καθίσταται δυνατή η σεξουαλική επαφή. Προτείνεται και τελικά εφαρμόζεται μόνο εφόσον η ινώδης πλάκα  παραμένει σταθερή και οργανωμένη για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών,  αφού σε διαφορετική περίπτωση δεν  έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Οι κυριότερες χειρουργικές τεχνικές είναι :

• Τεχνική Nesbit
• Αφαίρεση της πλάκας και τοποθέτηση μοσχεύματος.
• Τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης

Tip: Ενημερωθείτε σχετικά με την Τοποθέτηση Ορχικής Πρόθεσης.